دهی است از دهستان پائین خیابان بخش مرکزی شهرستان آمل. دشت. معتدل مرطوب مالاریایی. سکنۀ آن 80 تن. زبان مازندرانی و فارسی. آب آن از چشمه و تجرود هراز. محصول آنجا برنج، نیشکر. شغل اهالی زراعت. راه مالرو. (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
دهی است از دهستان پائین خیابان بخش مرکزی شهرستان آمل. دشت. معتدل مرطوب مالاریایی. سکنۀ آن 80 تن. زبان مازندرانی و فارسی. آب آن از چشمه و تجرود هراز. محصول آنجا برنج، نیشکر. شغل اهالی زراعت. راه مالرو. (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
دهی است جزء دهستان اهمل رستاق بخش مرکزی شهرستان آمل در 9هزارگزی شمال باختری آمل و یک هزارگزی خاور شوسۀ آمل به محمودآباد. دشت معتدل مرطوب است. 80 تن سکنۀ مازندرانی و فارسی زبان دارد. آب آن از رود خانه هراز و چشمه و فاضلاب کوچک نوائی و محصول آن برنج، کنف و مختصر غلات است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)
دهی است جزء دهستان اهمل رستاق بخش مرکزی شهرستان آمل در 9هزارگزی شمال باختری آمل و یک هزارگزی خاور شوسۀ آمل به محمودآباد. دشت معتدل مرطوب است. 80 تن سکنۀ مازندرانی و فارسی زبان دارد. آب آن از رود خانه هراز و چشمه و فاضلاب کوچک نوائی و محصول آن برنج، کنف و مختصر غلات است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)
دهی است از دهستان تحت جلگه بخش فدیشه شهرستان نیشابور. واقع در 18هزارگزی شمال فدیشه. ناحیه ای است واقع در جلگه ولی معتدل. دارای 119 تن سکنه میباشد. فارسی زبانند. از قنات مشروب میشود. محصولات آنجا غلات. اهالی به کشاورزی، کرباس بافی گذران میکنند. راه ارابه رو میباشد. (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)
دهی است از دهستان تحت جلگه بخش فدیشه شهرستان نیشابور. واقع در 18هزارگزی شمال فدیشه. ناحیه ای است واقع در جلگه ولی معتدل. دارای 119 تن سکنه میباشد. فارسی زبانند. از قنات مشروب میشود. محصولات آنجا غلات. اهالی به کشاورزی، کرباس بافی گذران میکنند. راه ارابه رو میباشد. (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)
